Epiloog
Begin 2023 ontstond het plan om naar Berlijn te fietsen. In de maanden die volgden besloot ik er ruim de tijd voor te nemen. Na het lezen van een reisverslag van Piet Peeters besloot ik niet bij de Harz langs te rijden, maar er doorheen te gaan en het hoogste punt, de Brocken, ook op te nemen in mijn route. Ik zag deze tocht als een test om te kijken of ik sterk genoeg was om ook dit jaar in de zomer een langere tocht te maken. 13 april vertrok ik van huis en 28 april stond ik in het centrum van Berlijn.
Nog even door fietsen
Op de één na laatste dag van mijn tocht naar Berlijn merkte ik dat de finish te vroeg zou zijn. Ik was er nog niet aan toe om te stoppen met fietsen. Mijn hoofd en mijn lijf wilden nog wel even door én ik had nog tijd. De treinkaartjes die ik in Berlijn kocht, waren kaartjes voor een treinreis van Maagdenburg naar Osnabrück. Ik was maar kort in Berlijn. Ik vond het mooi en indrukwekkend wat ik daar aan cultuur zag, maar ik wilde weer in het landschap zijn.
’s Middags reed ik Berlijn al weer uit richting Maagdenburg. Ik had Komoot een route laten maken. De fietsafstand Berlijn-centrum naar Maagdenburg was 150 km. Dat moest goed te doen zijn in anderhalve dag bij de verwachte weersomstandigheden.
Terugkijken
De route van Berlijn naar Maagdeburg stelde niet veel voor. Veel over fietspaden langs doorgaande wegen. Het gaf me mooi de tijd om de ervaringen van de hele tocht te overdenken.
De tocht was afwisselend en mooi geweest. Dat kun je in alle dagverslagen lezen. Maar ik had tijdens deze tocht ook weer een aantal zaken geleerd of ontdekt.
Mijn nieuwe fiets is me goed bevallen. Hij is wel minder snel dan mijn vorige fiets. Hij is zwaarder, heeft dikkere banden, maar hij is comfortabel. Op onverharde wegen en tijdens afdalingen is ie op z’n best.
De bagagedragers had ik thuis, ter bescherming van een laagje tape voorzien. Dat was in de basis een prima idee, maar ik had daar wel wat royaler mee mogen zijn. De onverharde wegen zorgden voor schuddende fietstassen en die zorgden dat dat simpele laagje tape snel sleet.
Mijn nieuwe leren Brookszadel is een prima aankoop gebleken. Ik had hem wat eerder kunnen kopen en wat beter kunnen inrijden, maar dat is nu ondertussen ook gebeurd.
Ik ben een ijsliefhebber en heb ook deze vakantie weer een aantal ijsjes gehad. Veel minder dan tijdens zomerse tochten, want de meeste dagen vond ik te koud voor een ijsje. Het ijsje hierboven is een ‘Oostduits ijsje’. Een ouderwets koekje en vooral het groene ijs is bijzonder. De smaak heet waldmeister. Toen ik aan de dame achter de balie vroeg wat waldmeister voor smaak was, vertelde ze dat het een smaak van vroeger was. In de Oost-Duitse tijd gebruikten ze het waldmeisterplantje, een klein groen plantje met witte bloempjes die je veel in bossen vindt, voor ijs en taarten. Via Google ontdekte ik dat waldmeister in Nederland lievevrouwebedstro heet.
Met mijn vakantiefiets in een stad zijn, heeft z’n beperkingen. Ik durf ‘m nergens lang te laten staan. Ik ben bang voor diefstal van mijn fiets of mijn bagage. Mijn verblijf in Berlijn was dan ook kort. In Bremen heb ik vorig jaar gebruik gemaakt van een fietskluis. Wie weet dat ik voor een volgende tocht eens moet kijken in welke steden op mijn route ze ook van dat soort fietskluizen hebben.
Ondanks de lage temperaturen tijdens deze tocht, was het wel zonnig. En die zon heeft er voor gezorgd dat mijn oren behoorlijk verbrand zijn. Ik had de pijn aan mijn oren wel gevoeld ’s avonds, maar ik had door de lage temperaturen niet aan verbranden gedacht. De volgende keer moet ik mijn oren insmeren. Ook mijn handen en lippen hebben het zwaar gehad op deze tocht. Het schrale weer zorgde voor pijnlijke kloven. Ook daar moet ik een volgende keer alerter op zijn.
Afgelopen winter ben ik begonnen met het verbeteren van mijn Duits. Ik oefende dagelijks met Duolingo en luisterde twee keer in de week naar podcasts van Easy German. Dat heeft me veel gebracht. Ik ben zekerder tijdens Duitse gesprekken en mijn woordenschat is behoorlijk verbeterd. Ik heb tijdens deze vakantie zelfs een aantal lange gesprekken gevoerd en een paar keer de complimenten gekregen voor mijn Duits. Die grotere spreekvaardigheid zorgde voor nog meer vakantieplezier.
Ik had vorig jaar al ontdekt hoe goed de Deutsch Bahn inspeelt op fietsende reizigers. Ook deze keer heb ik van de trein gebruik gemaakt. Deze keer van regionale treinen. Deze treinen kun je vergelijken met onze stoptreinen. De reis duurt daardoor wat langer, maar er is veel plek voor je fiets en het is goedkoper dan de Duitse sneltreinen. Ook het kopen en gebruiken van het kaartje in Berlijn voor het traject Maagdenburg – Osnabrück ging simpel. Via de podcast Easy German had ik gehoord dat er nog wel eens wat mis gaat met treinreizen, maar daar heb ik nog niets van gemerkt.
Ik was van plan om minder kilometers per dag te fietsen tijdens deze tocht dan ik gewend was te doen tijdens vorige tochten. Dat is goed gelukt. Mijn nieuwe fiets helpt daarbij, want die is minder snel. En het bijhouden van een dagverslag zorgt ervoor dat ik ook tijd maak voor het schrijven. Ik stop daardoor eerder met mijn fietsdag. Deze manier van fietsen ga ik ook deze zomer gebruiken tijdens mijn grote tocht. Zoals het er nu uitziet ben ik deze zomer twee maanden ‘on tour’.
Ik merkte ook tijdens deze tocht dat ik de eerste dagen moest wennen aan het volgen van de route. Er zijn iedere dag verschillen tussen de route op mijn navigatie en de route zoals die is aangegeven via de routebordjes. Dat zorgt bij mij voor twijfel en ‘fout rijden’. Na een paar dagen kreeg ik het weer door. De beste manier is fietsen op de bordjes, met de navigatie als ondersteuning. Zo kom je langs de leukste plekjes en de nieuwste routes. De routes veranderen in de loop der jaren. Zo heb ik dit jaar kilometers op een nieuw fietspad gereden. Dat fietspad liep over een oude spoorbaan. Mijn navigatie vond het maar niets dat ik daar reed.
De laatste kilometers
In Osnabrück stapte ik uit de trein en reed ik door naar Brochterbeck, dat was zo’n 25 km verderop. Het was voor het eerst druk op de fietspaden. De Duitsers hadden een lang weekend. En het was vandaag heerlijk weer geworden, het was zelfs de eerste zomerse dag. Ik reed over de hellingen van het Teutoburgerwoud naar Tecklenburg. De laatste kilometers reed ik over de Hermansweg. Dat is eigenlijk een wandelroute, maar ik wilde nog even onverhard rijden.
In Brochterbeck vierde ik nog een week vakantie samen met Annet in een heerlijk huisje in een prachtige omgeving.
Strookje van de dag
Op mijn laatste strookje van de dag zie je mijn fiets naast de vijver in het centrum van Brochterbeck. Het was heerlijk om hier mijn fietstocht te eindigen. Genietend van de eerste dag van deze vakantie boven de 20 graden met natuurlijk een lekker ijsje.