Dag 9: Prachtig weer, uiterwaarden en klimmen
De dag begon vroeg. Toen ik om half zeven naar het toiletgebouw liep was de temperatuur al lekker. Het voorspelde mooie weer was er dus al. Ik zou vandaag starten met een tocht door de uiterwaarden van de Wezer om daarna richting de Harz te rijden. Het landschap glooide, dat betekende veel klimmen en dalen. Er zat één klim in die volgens de routemakers het noemen waard was.
Langs de Wezer
De eerste taak die ik vandaag had, was om Höxter uit te komen. Dat klinkt niet zo moeilijk, maar Höxter maakte zich op voor een groot evenement: de Landesgartenschau 2023. Dat is de reden dat ze vorig jaar al begonnen waren met het groot onderhoud aan de brug. Overal stonden nieuwe bloembakken en er waren allerlei afzettingen en omleidingen. Er waren ook gebieden afgesloten met hekken. Dat de Europaradweg door dit gebied gaat, leek even geen prioriteit. Met wat zoeken, omrijden en wat doorzettingsvermogen reed ik wat later dan verwacht Höxter uit. Ik ben stiekem door wat hekken gegaan die gesloten waren, maar niet op slot. De gele verbodsbordjes ‘deden het nog niet’.
De rit naar Holzminden door de uiterwaarden was mooi. Ik heb deze route vorige zomer ook gefietst, maar toen vanaf de andere kant. Na zeven kilometer fietsen deed ik mijn jasje al uit. De temperatuur was al heerlijk.
Toen ik in Holzminden aankwam viel me meteen een bijzonder gebouw op. Het was een grote graansilo die in 1940 gebouwd is. De silo heeft de vorm van een heel groot huis. Met deze vermomming probeerde men deze graansilo niet op te laten vallen bij aanvallen van de geallieerden. En omdat het gebouw er nog stond, is dat gelukt.
Het was nog vroeg, ik had geen boodschappen nodig en daarom reed ik meteen de stad uit. Via een blauw poortje reed ik verder langs de Wezer.
Heuvels
De vlakke uitwaarden maakten al snel plaats voor heuvels. En heuvels betekenden dat er geklommen moest worden. De energie uit de drie bolletjes die ik als ontbijt gegeten heb, raakte snel op. In Stadtoldendor bleek een Aldi aan de route te staan. Ik kocht daar wat nieuwe broodjes en trok mijn ‘lange mouwen en lange pijpen’ uit. De rest van de dag zou ik met blote armen en benen fietsen.
De rest van de dag reed ik door een heuvelachtig landschap. Soms langs een beekje in het dal, dan weer over veldwegen halverwege de helling en aan het eind van het dal zelfs over de top.
Constant klimmen en dalen. Ik gebruikte mijn versnellingen veel vandaag. Ik zag ook regelmatig windmolens vandaag. Ik merkte dat wanneer je die windmolens alleen maar van achteren ziet, je qua wind de verkeerde kant op rijdt.
De zwaarste klim
Aan het eind van de dag was er een klim die genoemd wordt door de routemakers. Dat betekende dat ik het zwaar zou krijgen. De klim was onverhard en het pad onregelmatig. Ik moest blijven zitten tijdens het klimmen anders slipte mijn achterwiel. Gelukkig voor mij ging het pad door een bos en dus was er geen wind. De klim was echt zwaar en met een korte rustpauze halverwege kwam ik fietsend boven. De verrassing van deze heuvel zat in de afdaling die kwam. Er waren twee bomen omgevallen en die lagen over het pad. Ik heb een poosje gewerkt om een doorgang te maken en toen kon ik verder.
Daarna kon ik door naar Langelsheim. De camping lag op een heuvel. Ik was echt aan rust toe. Tijdens de klim naar de camping heb ik 500 meter voor de camping nog een keer gerust.
Strookje van de dag
Het strookje van de dag was deze keer niet zo moeilijk om te kiezen. Een paar meter van de route waar ik lang over gedaan heb.
Routekaartje
