Dag 7: Klimmen en veel wind in een prachtige omgeving
Het landschap veranderde vandaag direct. Er verschenen ‘bergen’ aan de horizon en de fietsnavigatie meldde voor het eerst deze vakantie dat er geklommen ging worden. De wind was pittig vandaag, weer tegen en windkracht 4. Het viel me vandaag op hoeveel er al bloeit, misschien kwam dat ook omdat mijn snelheid laag was.
Camping Furlbach - Horn
Vandaag begon de route bossig en heuvelachtig. Een prachtige combinatie voor fietsen, maar ook voor wandelen. Dat wandelen wordt hier behoorlijk gepromoot met hulp van grote informatieborden met iets extra’s. Onderaan die borden zijn allemaal vakjes waarin gratis wandelkaarten zitten. Voor mij op de fiets waren de bossen ook prettig. Bovenin de bomen hoorde ik dat er veel wind was, maar waar ik fietste merkte ik nauwelijks iets van de wind. De bossen liggen vlak naast een groot militair oefenterrein (Senne).
De route ging ook door Detmold, een mooie stad. Ik ben blijkbaar niet zo goed in routebordjes volgen in steden, want ook hier raakte ik de route kwijt. Omdat ik wist dat de route aan de zuidkant van de stad lag, ben ik naar de zon (het zuiden) gaan fietsen. Het was rond de middag. Die truc werkte goed, mijn fietsnavigatie vond de route terug en even later zag ik ook weer routebordjes.
Toen ik bij de eerste aangekondigde klim aankwam, heb ik een winddicht jasje uitgedaan. Ik had het inmiddels warm en de klim zou lang worden. Toen ik al een behoorlijk stuk geklommen had, realiseerde ik me dat ik maar één handschoen meer bij me had. De andere moest ik verloren zijn bij het omkleden. Ik besloot weer terug te rijden. Ik kon die handschoen niet missen. Toen ik na de afdaling in de buurt kwam van de plek waar ik stil had gestaan, zag ik al iets zwarts liggen. Het bleek mijn handschoen te zijn.
Op de foto hieronder sta ik op de top van de klim waar ik onderaan mijn handschoen verloor. De klim was uiteindelijk 6 kilometer inclusief een paar vlakke of zelfs dalende stukken. Hellingen fotograferen is een kunst, ik merk dat ik niet goed op beeld kan vastleggen hoe de weg klimt of daalt.
Op weg naar Höxter
Een groot deel van de middag heb ik door een open landschap gereden. Deels langs mooie beken en beekjes, deels over de ruggen van de heuvels. De wind was bijna altijd tegen. Tijdens de vele klimmetjes heb ik vaak in de lichtste versnelling moeten rijden om boven te komen.
In het gebied rond Nieheim zag ik bijzondere weideafscheidingen. Ze heten ‘Flechthecken’. Ik heb ze goed bekeken: alle takken die je ziet hebben wortel en leven. Deze ‘Hecken’ staan nu ook in de knop, over een aantal weken zullen het groene muren zijn.
Natuur
Vandaag viel me op hoeveel planten en bloemen hier bloeien. Ik heb er een aantal gefotografeerd, ze staan hieronder. Ook zag ik vandaag voor het eerst op mijn route bomen met maretak. Dat is in deze tijd van het jaar een grappig gezicht vind ik: groene bollen in een verder kale boom. En ik heb de eerste rode wouwen gezien. Dat vind ik een mooie roofvogel; echt anders dan de buizerds die je hier trouwens ook veel ziet.
De laatste 13 kilometer naar Höxter kreeg ik cadeau. Ik had blijkbaar zoveel geklommen, dat ik kilometers kon afdalen. Höxter is een bekende plek voor me, ik was er vorig jaar ook tijdens een tocht. Toen lag de brug over de Wezer eruit en kon je niet rechtstreeks naar de camping aan de oostzijde van de rivier. Die brug is ondertussen weer klaar. Ik besloot dit keer niet te kamperen, ik huurde één van de blokhutten.
Strookje van de dag
Kijk, daar lag mijn handschoen.
Routekaartje
