Dag 6: Weer vroeg op pad, geluk bij een ongeluk en een mooi slot
Telgte - Warendorf
Ik had bij het inpakken op Camping Sonnenwiese al gemerkt dat het fris was en toen ik eenmaal het bos uit was en het open veld inreed, merkte ik dat het gewoon koud was. Ik had mijn handschoenen aan en een muts op en dat was geen luxe. Het was de tegenwind die het onaangenaam maakte. Ik fietste de eerste kilometers door een open gebied met veel weilanden, akkers en windmolens. Ik was onderweg naar Warendorf. De omgeving straalde rust uit, behalve als er over de verder verlaten wegen een tractor aankwam. De tractoren zijn hier groot. Ik ga altijd ruim van te voren de berm in. De boeren op die tractors vinden dat fijn, ik krijg altijd een vriendelijke groet tijdens het passeren.
Warendorf zelf stelde niet zo veel voor, tenminste het gedeelte waar ik doorheen reed. Wel zag ik een aantal beelden van paarden. Warendorf is dan ook de paardenhoofdstad van Duitsland. Via een fietspad langs de rivier de Ems reed ik verder.
Na Warendorf
Enkele kilometers na Warendorf was een man bezig met asperges steken. Dat ging met behulp van een karretje dat de afdekfolie optilde, doorvoerde naar achteren en het daarna weer netjes neerlegde. De man stopte het wagentje wanneer hij een asperge ontdekte. Ik vond het opvallend hoe weinig asperges er maar oogstrijp waren.
Net als gisteren viel het me op hoe mooi natuur en agrarisch gebied hier bij elkaar komen. Het landschap is één lappendeken van bospercelen en agrarisch gebied. Ik heb vandaag ook regelmatig borden gezien bij die bospercelen. Ze waarschuwen om de percelen niet in te gaan i.v.m. met de jonge reeën. Op de foto hieronder zie je zo’n situatie van bos en landbouw naast elkaar. Het pad waarop ik rijd is een zg. ‘Schotterweg’. De verharding van die weg bestaat uit losse steentjes, een grof soort split. Veel Feld- und Waldwege zijn Schotterwege met meer of minder ‘Schotter’.
Het beeld op de foto hieronder heb ik vandaag veel gezien. Links van het bord met de plaatsnamen, de afstanden en de bordjes van de fietsroutes staan nog twee borden: verboden voor rijdend verkeer en vrij voor fietsers. Kijk, zo krijg je rustige wegen!
Op weg naar Harsewinkel reed ik door een prachtig beukenbos. Vanaf de fiets zag ik allerlei planten bloeien of uit de grond omhoog komen. Dalkruid, aronskelken, sleutelbloemen, speenkruid en veel bosanemoon.
Claas en een geluk bij een ongeluk
Tegen half twaalf reed ik Harsewinkel binnen. Het eerste dat ik van Harsewinkel zag, was het grote complex van landbouwmachinemaker Claas. Voor mij een verrassing; ik kende het beeldmerk en hun machines en zie ze overal in de agrarische gebieden van Nederland, maar ik wist niet dat ze hier een zo groot fabrieksbedrijf hadden. Ik vond het mooi om te zien dat ze ook hun eigen Academy hebben. Zonder scholing komt alles tot stilstand.
In Harsewinkel heb ik ook heerlijk gegeten bij één van de plaatselijke Dönerzaken. Toen ik na het eten nog even door het centrum van het plaatsje fietste, reed ik met mijn rechtervoortas tegen een bankje aan. Ik reed niet hard, maar ik schrok wel. Stel je voor dat je op op zo’n knullige manier schade oploopt. Toen ik weer door wilde rijden, merkte ik dat het voorspatbord tegen het wiel aanzat. Ik probeerde het spatbord weer recht te buigen, maar het had geen effect. Toen ik de rechtervoortas van de drager haalde, vielen er een inbusbout en twee ringetjes op de grond. Eerst dacht ik dat het boutje gebroken was door de aanrijding, maar het boutje was nog heel. Ik had geen andere verklaring dan dat het boutje is losgetrild tijdens mijn tocht en dat de aanrijding met het bankje het laatste zetje is geweest om helemaal los te komen. Gelukkig had ik gereedschap bij me en was het probleem snel verholpen. Ik moest er niet aan denken dat het ‘helemaal lostrillen’ onderweg was gebeurd. Waarschijnlijk was ik dan het boutje en de ringetjes verloren.
Na Harsewinkel ben ik ook in Gütersloh geweest. Leuke stad, maar ik miste er weer een aantal routebordjes. Ik ben via de eerder beproefde manier van Google Maps, de kaarten van Wildganz.com en wat aanwijzingen van een behulpzame dame weer teruggegaan naar de route van mijn navigatie. De route om Gütersloh heen, zoals mijn navigatie aangaf, was voor het eerst wat saai. Kaal en winderig.
Een mooi slot
Het laatste stuk van de route ging naar Slot Holte. Ik fietste over prachtige fietspaden door bossen en langs beekjes. En waar beekjes zijn, zijn bruggetjes. Bij het strookje van de dag zie je één van de laatste bruggetjes van de dag. Schloss Holte is een slot uit de baroktijd. Via deze link kun je meer lezen over dit slot. Daar vind je ook een foto vanuit een andere hoek en zie je de mooie torens van dit gebouw.
Na het slot was het nog een klein eindje naar Camping Furlbach. Een fijne camping als tussenstop op deze reis.
Strookje van de dag
Ik koos voor het strookje van de dag dit golvende bruggetje op het landgoed van Schloss Holte.
Routekaartje
