Dag 15: Via bossen en meren naar Berlijn
Mijn dag startte vroeg. Ik liep om 6.45 uur naar het toiletgebouw. Een uur later reed ik de camping af. Het zou een dag met opvallend veel bos worden en met onverwacht veel water. Ik moest deze dag ook nog kiezen welke camping ik zou nemen, want dat had ik thuis nog niet voorbereid. En ik kreeg nog ruzie met Google Maps. Maar zoals zo vaak met ruzie leverde dat niet zoveel op.
Geen kraanvogels, wel bos
Er was afgelopen nacht opnieuw weinig dauw en het had gewaaid. De tent was droog toen ik wakker werd. Het inpakken verliep daardoor soepel. Ik reed lekker op tijd de camping af. Ik wilde eerst op zoek naar de kraanvogels die ik gisteravond gehoord had. Het gebied waar ik ze gehoord had lag rechts van de weg waarop ik reed. Maar er kwamen geen zijwegen, wel bordjes met vogelbeschermingsgebied. Jammer, ik had ze graag gezien.
Na een aantal kilometers veranderde het landschap, het gevarieerde weilanden-en-bossen-landschap ging over op enkel bos. Het was nog vroeg en er hing een heerlijke verstilde sfeer in het bos.
Bad Belzig en bijzonder transport
Tijdens de tocht kwam ik regelmatig door steden en plaatsen. Vandaag reed ik o.a. door Bad Belzig. Het viel me opnieuw op hoe mooi die binnenkomst was. Dat was vaker zo. Via de oever van een rivier, via een mooi park of zoals in dit geval: via de oude stadswal.
In Bad Belzig heb ik mezelf getrakteerd op een durum döner. Dat was niet alleen lekker om te eten, maar het was ook prettig om een poosje warm binnen te zitten. Want ja, het was ook vandaag weer aan de frisse kant. Handschoenen aan!
Na Bad Belzig ging de route verder naar Potsdam. Ook nu weer veel door het bos. Ik kruiste deze dag drie keer de snelweg A9. Tijdens één van die overgangen zag ik een bijzonder transport. Een weghelft van de Autobahn was afgezet en werd gebruikt voor het transport van de wieken van windmolens. Wat een grote dingen zijn dat! Toen ik het transport zag stond het stil. Dat kwam mij goed uit, kon ik even een foto nemen.
Het merengebied
Voor Potsdam maakten de bossen plaats voor meren. Ik wist niet dat deze omgeving zo waterrijk was, inclusief haventjes en watertoerisme. Ik zag het niet alleen, ik rook het ook. De geur van grote meren, ik kende die geur van mijn vakanties in Friesland. Vanaf de brug over de Havel (waar ik de foto hierboven maakte) reed ik over mooie fietspaden langs de oever van de Schwielowsee en de Tempelier See naar Potsdam.
Campingkeuze
Aan de oever van de Tempelier See heb ik uitgezocht hoe de rest van mijn dag er uit zou zien. Ik besloot om vandaag niet door te rijden naar het centrum van Berlijn, maar naar de camping bij Kladow (een buitenwijk van Berlijn) te gaan. Morgen zou ik dan van daaruit naar het centrum rijden. Omdat ik gisteravond gehoord had, dat de campings in en om Berlijn behoorlijk vol waren, belde ik met de vraag of er nog plaats was. Er was plaats en ik plande mijn route met Google Maps. Het was nog een kleine 40 minuten rijden.
Ik reed met mijn telefoon in de hand richting Kladow. Dat leverde al snel een steenkoude hand op. Ik besloot mijn linker handschoen ook aan te doen. Een paar minuten later had ik door hoe lastig de combinatie ‘fietsen op mijn telefoon’ en het dragen van handschoenen was. Ik moest mijn handschoenen uitdoen om het scherm te activeren. Ik ontdekte dat ik mijn telefoon ook kon bedienen met de punt van mijn neus. Zo kon ik mijn handschoenen aan houden.
De route die Google Maps aangaf was mooi en met nog 10 minuten te gaan kwam ik aan bij Krughorn. Daar zou ik een pontje kunnen nemen en dan was ik er wel zo’n beetje. Dat vond ik fijn, want ik had niet veel puf meer.
Het pontje bij Krughorn bleek alleen niet meer te bestaan. Het kaartje dat Google Maps aangaf was duidelijk, maar hopeloos achterhaald. Een voorbijkomende fietser bevestigde wat ik al vreesde: ‘Nee, de pont vaart hier al jaren niet meer.’
Er zat niets anders op om via de brug naar de overkant te gaan. Dat hield in dat ik nog een uur te rijden had.
(De Potsdammer watertaxi die nog wel op deze plek langskomt, neemt geen fietsen mee.)
Strookje van de dag
Het strookje van de dag is het stukje dat ik vandaag niet kon afleggen.
Routekaartje
